ræsta, quaésumus, omnípotens
Deus : ut, qui nostris excéssibus
incessánter afflígimur,
per unigéniti Fílii tui passiónem
liberémur : Qui tecum.
Léctio Isaíæ Prophétæ
Is. 62, 11; 63,
1-7
æc dicit Dóminus
Deus : Dícite fíliæ Sion : Ecce, Salvátor tuus venit : ecce, merces
ejus cum eo. Quis est iste, qui
venit de Edom, tinctis véstibus
de Bosra? Iste formósus in stola
sua, grádiens in multitúdine
fortitúdinis suæ. Ego, qui loquor
justítiam, et propugnátor
sum ad salvándum. Quare
ergo rubrum est induméntum
tuum, et vestiménta tua sicut
calcántium in torculári? Tórcular calcávi solus, et de
géntibus
non est vir mecum : calcávi eos
in furóre meo, et conculcávi eos in ira mea : et aspérsus est sanguis
eórum super vestiménta
mea, et ómnia induménta mea
inquinávi. Dies enim ultiónis in
corde meo, annus redemptiónis
meæ venit. Circumspéxi, et non
erat auxiliátor : quæsívi, et non
fuit, qui adjuváret : et salvávit
mihi bráchium meum, et indignátio
mea ipsa auxiliáta est
mihi. Et conculcávi pópulos in
furóre meo, et inebriávi eos in
indignatióne mea, et detráxi in
terram virtútem eórum. Miseratiónum
Dómini recordábor,
laudem Dómini super ómnibus,
quæ réddidit nobis Dóminus,
Deus noster.
Graduale. Ps. 68, 18 et 2-3. Ne
avértas fáciem tuam a púero
tuo, quóniam tríbulor : velóciter
exáudi me. V/. Salvum me fac,
Deus, quóniam intravérunt
aquæ usque ad ánimam meam : infíxus sum in limo profúndi, et
non est substántia.
Hic dicitur
V/. Dóminus vobíscum, sine
Flectámus génua.
Orémus.
Oratio
eus, qui pro nobis Fílium
tuum Crucis patíbulum subire
voluísti, ut inimíci a nobis
expélleres potestatem : concéde nobis fámulis tuis; ut resurrectiónis
grátiam consequámur.
Per eúndem Dóminum.
Altera
Oratio, ut
supra.
Léctio Isaíæ Prophétæ.
Is. 53, 1-12
n diébus illis
: Dixit Isaías : Dómine,
quis crédidit audi tui
nostro? et bráchium Dómini cui
revelátum est? Et ascéndet sicut
virgúltum coram eo, et sicut
radix de terra sitiénti : non est spécies ei neque decor
: et vídimus
eum, et non erat aspéctus,
et desiderávimus eum : despéctum
et novíssimum virórum,
virum dolórum, et sciéntem infirmitátem : et quasi abscónditus
vultus ejus et despéctus, unde
nec reputávimus eum. Vere
languóres nostros ipse tulit, et
dolóres nostros ipse portávit : et nos putávimus eum quasi
leprósum, et percússum a Deo,
et humiliátum. Ipse autem vulnerátus
est propter iniquitátes
nostras, attrítus est propter
scélera nostra : disciplína pacis
nostræ super eum, et livóre ejus
sanáti sumus. Omnes nos quasi
oves errávimus, unusquísque
in viam suam declinávit : et pósuit
Dóminus in eo iniquitátem
ómnium nostrum. Oblátus est,
quia ipse vóluit, et non apéruit
os suum : sicut ovis ad occisiónem
ducátur, et quasi agnus
coram tondénte se obmutéscet,
et non apériet os suum. De
angústia et de judício sublátus est : generatiónem ejus quis
enarrábit? quia abscíssus est de
terra vivéntium : propter scelus
pópuli mei percússi eum. Et
dabit ímpios pro sepultúra, et
dívitem pro morte sua : eo quod
iniquitátem non fécerit, neque
dolus fúerit in ore ejus. Et Dóminus
vóluit contérere eum
in infirmitáte : si posúerit pro
peccáto ánimam suam, vidébit
semen longaévum, et volúntas
Dómini in manu ejus dirigátur.
Pro eo, quod laborávit ánima
ejus, vidébit, et saturábitur :
in sciéntia sua justificábit ipse
justus servus meus multos, et
iniquitátes eórum ipse portábit.
Ideo dispértiam ei plúrimos : et
fórtium dívidet spólia, pro eo,
quod trádidit in mortem ánimam
suam, et cum scelerátis
reputátus est : et ipse peccáta
multórum tulit, et pro transgressóribus
rogávit.
Tractus. Ps. 102, 10. Dómine, non
secúndum peccáta nostra, quæ
fécimus nos : neque secúndum
iniquitátes nostras retríbuas
nobis. V/. Ps. 78, 8-9. Dómine, ne
memíneris iniquitátum nostrárum
antiquárum : cito antícipent
nos misericórdiæ tuæ, quia páuperes
facti sumus nimis. (Hic genuflectitur.)V/. Adjuva nos, Deus,
salutáris noster : et propter glóriam
nóminis tui, Dómine, líbera
nos : et propítius esto peccátis
nostris, propter nomen tuum.
Pássio Dómini nostri Jesu
Christi
secúndum Lucam
Luc. 22, 1-71; 23, 1-53
n illo témpore
: Appropinquábat
dies festus azymórum,
qui dícitur Pascha : et quærébant
príncipes sacerdótum et scribæ,
quómodo Jesum interfícerent : timébant vero plebem. Intrávit
autem sátanas in Judam, qui
cognominabátur Iscariótes,
unum de duódecim. Et ábiit, et
locútus est cum princípibus
sacerdótum et magistrátibus,
quemádmodum illum tráderet
eis. Et gavísi sunt, et pacti sunt
pecúniam illi dare. Et spopóndit.
Et quærébat opportunitátem,
ut tráderet illum sine turbis.
Venit autem dies azymórum, in
qua necésse erat occídi pascha.
Et misit Petrum et Joánnem, dicens :
Eúntes paráte nobis pascha,
ut manducémus. C. At illi
dixérunt : S. Ubi vis parémus?
C.
Et dixit ad eos :
Ecce, introëúntibus
vobis in civitátem, occúrret
vobis homo quidam ámphoram
aquæ portans : sequímini
eum in domum, in quam intrat,
et dicétis patrifamílias domus : Dicit tibi Magíster
: Ubi est diversórium,
ubi pascha cum
discípulis meis mandúcem? Et
ipse osténdet vobis cenáculum magnum stratum, et ibi
paráte. C. Eúntes autem invenérunt, sicut
dixit illis, et paravérunt pascha.
Et cum facta esset hora,
discúbuit, et duódecim Apóstoli
cum eo. Et ait illis :
Desidério
desiderávi hoc pascha manducáre
vobíscum, ántequam
pátiar. Dico enim vobis, quia ex
hoc non manducábo illud, donec
impleátur in regno Dei. C.
Et accépto cálice, grátias egit, et
dixit :
Accípite, et divídite inter
vos. Dico enim vobis, quod
non bibam de generatióne vitis,
donec regnum Dei véniat. C. Et
accépto pane, grátias egit, et
fregit, et dedit eis, dicens :
Hoc
est corpus meum, quod pro vobis
datur : hoc fácite in meam
commemoratiónem. C. Simíliter
et cálicem, postquam cenávit,
dicens :
Hic est calix novum
Testaméntum in sánguine meo,
qui pro vobis fundétur. Verúmtamen
ecce manus tradéntis me
mecum est in mensa. Et quidem
Fílius hóminis, secúndum quod
definítum est, vadit : verúmtamen
væ hómini illi, per quem
tradétur. C. Et ipsi cœpérunt
quaérere inter se, quis esset ex
eis, qui hoc factúrus esset. Facta
est autem et conténtio inter eos,
quis eórum viderétur esse major.
Dixit autem eis :
Reges
géntium dominántur eórum : et
qui potestátem habent super
eos, benéfici vocántur. Vos autem non sic : sed qui major est in
vobis, fiat sicut minor : et qui
præcéssor est, sicut ministrátor.
Nam quis major est, qui recúmbit,
an qui minístrat? nonne qui
recúmbit? Ego autem in médio
vestrum sum, sicut qui minístrat : vos autem estis, qui permansístis
mecum in tentatiónibus
meis. Et ego dispóno vobis,
sicut dispósuit mihi Pater meus
regnum, ut edátis et bibátis super
mensam meam in regno
meo : et sedeátis super thronos,
judicántes duódecim tribus Israël. C. Ait autem Dóminus
:
Simon, Simon, ecce, sátanas expetívit
vos, ut cribráret sicut
tríticum : ego autem rogávi pro
te, ut non defíciat fides tua : et tu
aliquándo convérsus confírma
fratres tuos. C. Qui dixit
ei :
S.
Dómine, tecum parátus sum, et
in cárcerem et in mortem ire. C.
At ille dixit :
Dico tibi, Petre
:
Non cantábit hódie gallus, donec
ter ábneges nosse me. C. Et
dixit eis :
Quando misi vos
sine saéculo et pera et calceaméntis,
numquid aliquid défuit
vobis? C. At illi dixérunt
:
S. Nihil.
C. Dixit ergo eis :
Sed
nunc, qui habet saéculum, tollat
simíliter et peram : et qui non
habet, vendat túnicam suam, et
emat gládium : Dico enim vobis,
quóniam adhuc hoc, quod scriptum est, opórtet impléri
in me : Et cum iníquis deputátus est.
Etenim ea, quæ sunt de me, finem habent.
C. At illi dixérunt :
S. Dómine, ecce duo gládii hic.
C. At ille dixit eis :
Satis est.
C.
Et egréssus ibat secúndum consuetúdinem
in montem Olivárum.
Secúti sunt autem illum
et discípuli. Et cum pervenísset
ad locum, dixit illis :
Oráte, ne
intrétis in tentatiónem. C. Et
ipse avúlsus est ab eis, quantum
jactus est lápidis, et pósitis génibus
orábat, dicens :
Pater, si
vis, transfer cálicem istum a me : verúmtamen non mea volúntas,
sed tua fiat. C. Appáruit autem
illi Angelus de cælo, confórtans
eum. Et factus in agónia, prolíxius
orábat. Et factus est sudor
ejus, sicut guttæ sánguinis decurréntis
in terram. Et cum
surrexísset ab oratióne, et venísset
ad discípulos suos, invénit
eos dormiéntes præ tristítia. Et
ait illis :
Quid dormítis? súrgite,
oráte, ne intrétis in tentatiónem. C. Adhuc eo loquénte,
ecce turba : et qui vocabátur Judas,
unus de duódecim, antecedébat
eos : et appropinquávit
Jesu, ut oscularétur eum. Jesus
autem dixit illi :
Juda, ósculo
Fílium hóminis tradis? C. Vidéntes
autem hi, qui circa ipsum
erant, quod futúrum erat, dixérunt
ei : S. Dómine, si percútimus
in gladio? C. Et percússit unus
ex illis servum príncipis sacerdótum,
et amputávit aurículam
ejus déxteram. Respóndens autem
Jesus, ait :
Sínite usque
huc. C. Et cum tetigísset aurículam
ejus, sanávit eum. Dixit autem
Jesus ad eos, qui vénerant
ad se, príncipes sacerdótum et
magistrátus templi et senióres :
Quasi ad latrónem exístis cum
gládiis et fústibus? Cum cotídie
vobíscum fúerim in templo,
non extendístis manus in me : sed hæc est hora vestra et potéstas
tenebrárum. C. Comprehendéntes
autem eum, duxérunt ad
domum príncipis sacerdótum : Petrus vero sequebátur a longe.
Accénso autem igne in médio
átrii, et circumsedéntibus illis,
erat Petrus in médio eórum.
Quem cum vidísset ancílla
quædam sedéntem ad lumen, et
eum fuísset intúita, dixit : S. Et
hic cum illo erat. C. At ille negávit
eum, dicens : S. Múlier, non
novi illum. C. Et post pusíllum
álius videns eum, dixit : S. Et tu
de illis es. C. Petrus vero ait
:
S.
O homo, non sum. C. Et
intervállo
facto quasi horæ uníus,
álius quidam affirmábat, dicens : S. Vere et hic cum illo erat
: nam
et Galilaéus est. C. Et ait Petrus
:
S. Homo, néscio, quid dicis.
C.
Et contínuo adhuc illo loquénte
cantávit gallus. Et convérsus Dóminus respéxit Petrum.
Et
recordátus est Petrus verbi Dómini,
sicut díxerat : Quia priúsquam
gallus cantet, ter me
negábis. Et egréssus foras Petrus
flevit amáre. Et viri, qui tenébant
illum, illudébant ei,
cædéntes. Et velavérunt eum et
percutiébant fáciem ejus : et interrogábant
eum, dicéntes : S.
Prophetíza, quis est, qui te
percússit? C. Et alia multa blasphemántes
dicébant in eum. Et
ut factus est dies, convenérunt
senióres plebis et príncipes
sacerdótum et scribæ, et duxérunt
illum in concílium suum,
dicente? S. Si tu es Christus, dic
nobis. C. Et ait illis :
Si vobis
díxero, non credétis mihi : si autem
et interrogávero, non respondébitis
mihi, neque dimíttetis. S. Ex hoc autem erit Fílius hóminis
sedens a dextris virtútis
Dei. C. Dixérunt autem omnes
:
S. Tu ergo es Fílius Dei?
C. Qui
ait :
Vos dicitis, quia ego sum.
C. At illi dixérunt :
S. Quid adhuc
desiderámus testimónium? Ipsi enim audívimus de ore
ejus. C. Et surgens omnis multitúdo
eórum, duxérunt illum
ad Pilátum. Cœpérunt autem
illum accusáre, dicéntes : S.
Hunc invénimus subverténtem
gentem nostram, et prohibéntem
tribúta dare Caésari, et dicéntem
se Christum regem esse. C. Pilátus autem interrogávit
eum, dicens : S. Tu es Rex Judæórum?
C. At ille respóndens,
ait :
Tu dicis.
C. Ait autem
Pilátus ad príncipes sacerdótum
et turbas : S. Nihil invénio causæ
in hoc hómine. C. At illi invalescébant,
dicéntes : S. Cómmovet
pópulum, docens per univérsam
Judaéam, incípiens a Galilaéa
usque huc. C. Pilátus autem
áudiens Galilaéam, interrogávit,
si homo Galilaéus esset. Et ut
cognóvit, quod de Heródis potestáte
esset, remísit eum ad
Heródem, qui et ipse Jerosólymis
erat illis diébus. Heródes
autem, viso Jesu, gavísus est
valde. Erat enim cúpiens ex
multo témpore vidére eum, eo
quod audíerat multa de eo, et
sperábat signum áliquod vidére
ab eo fíeri. Interrogábat autem
eum multis sermónibus. At ipse
nihil illi respondébat. Stabant
autem príncipes sacerdótum et
scribæ, constánter accusántes
eum. Sprevit autem illum Heródes
cum exércitu suo : et illúsit
indútum veste alba, et remísit
ad Pilátum. Et facti sunt amíci
Heródes et Pilátus in ipsa die : nam ántea inimíci erant ad ínvicem.
Pilátus autem, convocátis
princípibus sacerdótum et magistrátibus
et plebe, dixit ad illos : S.
Obtulístis mihi hunc hóminem,
quasi averténtem pópulum, et ecce, ego coram vobis
intérrogans, nullam causam invéni
in hómine isto ex his, in
quibus eum accusátis. Sed neque
Heródes : nam remísi vos ad
illum, et ecce, nihil dignum
morte actum est ei. Emendátum
ergo illum dimíttam. C. Necésse
autem habébat dimíttere eis per
diem festum, unum. Exclamávit
autem simul univérsa turba, dicens :
S. Tolle hunc, et dimítte
nobis Barábbam. C. Qui erat
propter seditiónem quandam
fáciam in civitáte et homicídium
missus in cárcerem. Iterum
autem Pilátus locútus est ad
eos, volens dimíttere Jesum. At
illi succlamábant, dicéntes : S.
Crucifíge, crucifíge eum. C. Ille
autem tértio dixit ad illos : S.
Quid enim mali fecit iste? Nullam
causam mortis invénio in
eo : corrípiam ergo illum et
dimíttam. C. At illi instábant vócibus
magnis, postulántes, ut
crucifigerétur. Et invalescébant
voces eórum. Et Pilátus adjudicávit
fíeri petitiónem eórum.
Dimísit autem illis eum, qui
propter homicídium et seditiónem
missus fúerat in cárcerem,
quem petébant : Jesum vero trádidit
voluntáti eórum. Et cum
dúcerent eum, apprehendérunt
Simónem quendam Cyrenénsem,
veniéntem de villa : et imposuérunt
illi crucem portáre
post Jesum. Sequebátur autem
illum multa turba pópuli, et
mulíerum, quæ plangébant et
lamentabántur eum. Convérsus
autem ad illas Jesus dixit :
Filiæ
Jerúsalem, nolíte flere super
me, sed super vos ipsas flete et
super fílios vestros. Quóniam
ecce vénient dies, in quibus dicent : Beátæ stériles, et veníres,
qui non genuérunt, et úbera,
quæ non lactavérunt. Tunc incípient
dícere móntibus : Cádite
super nos; et cóllibus : Operíte
nos. Quia si in víridi ligno hæc
fáciunt, in árido quid fiet? C.
Ducebántur autem et alii duo
nequam cum eo, ut interficeréntur.
Et postquam venérunt in
locum, qui vocátur Calváriæ,
ibi crucifixérunt eum : et latrónes,
unum a dextris et álterum a
sinístris. Jesus autem dicebat :
Pater, dimítte illis : non enim
sciunt, quid fáciunt. C. Dividéntes
vero vestiménta ejus, misérunt
sortes. Et stabat pópulus
spectans, et deridébant eum
príncipes cum eis, dicéntes : S.
Alios salvos fecit : se salvum fáciat,
si hic est Christus Dei electus. C. Illudébant autem ei et
mílites accedéntes, et acétum
offeréntes ei, et dicéntes : S. Si tu es Rex Judæórum, salvum te
fac. C. Erat autem et superscríptio
scripta super eum lítteris
græcis et latínis et hebráicis : Hic est Rex Judæórum. Unus
autem
de his, qui pendébant, latrónibus,
blasphemábat eum, dicens : S. Si tu es Christus, salvum fac
temetípsum, et nos. C. Respóndens
autem alter increpábat
eum, dicens : S. Neque tu times
Deum, quod in eadem damnatióne
es. Et nos quidem juste,
nam digna factis recípimus : hic
vero nihil mali gessit. C. Et dicebat
ad Jesum : S. Dómine, meménto
mei, cum véneris in
regnum tuum. C. Et dixit illi Jesus
:
Amen, dico tibi
: Hódie
mecum eris in paradíso. C. Erat
autem fere hora sexta, et ténebræ
factæ sunt in univérsam
terram usque in horam nonam.
Et obscurátus est sol : et velum
templi scissum est médium. Et
clamans voce magna Jesus, ait :
Pater, in manus tuas comméndo
spíritum meum. C. Et
hæc dicens, exspirávit. (Hic genuflectitur,
et pausatur aliquántulum)
Videns autem centúrio quod
factum fúerat, glorificávit
Deum, dicens : S. Vere hic homo
justus erat. C. Et omnis turba
eórum, qui simul áderant ad
spectáculum istud et vidébant,
quæ fiébant, percutiéntes péctora
sua revertebántur. Stabant
autem omnes noti ejus a longe,
et mulíeres, quæ secútæ eum
erant a Galilaéa, hæc vidéntes.
Quod sequitur, cantatur in tono Evangelii,
et alia fiunt ut supra in Dominica.
t ecce, vir nómine Joseph,
qui erat decúrio, vir bonus
et justus : hic non consénserat
consílio et áctibus eórum, ab
Arimathaéa civitáte Judaéæ,
qui exspectábat et ipse regnum
Dei. Hic accéssit ad Pilátum et
pétiit corpus Jesu : et depósitum
invólvit síndone, et pósuit eum
in monuménto excíso, in quo
nondum quisquam pósitus fúerat.
Offertorium. Ps. 101, 2-3. Dómine,
exáudi oratiónem meam, et
clamor meus ad te pervéniat : ne avértas fáciem tuam a me.
Secreta
úscipe, quaésumus, Dómine,
munus oblátum, et dignánter
operáre : ut, quod passiónis
Fílii tui, Dómini nostri, mystério
gérimus, piis afféctibus
consequámur. Per eúndem Dóminum.
Altera
Secreta, ut
supra.
Præfatio
de Cruce.
Communio. Ps. 101,10, 13 et 14.
Potum meum cum fletu temperábam : quia élevans allisísti
me : et ego sicut fænum árui :
tu autem, Dómine, in ætérnum
pérmanes : tu exsúrgens miseréberis
Sion, quia venit tempus
miseréndi ejus.
Postcommunio
argíre sénsibus nostris, omnípotens
Deus : ut, per temporálem
Fílii tui mortem, quam
mystéria veneránda testántur,
vitam te nobis dedísse perpétuam
confidámus. Per eúndem
Dóminum.
Altera
Postcommunio, ut
supra.
Super populum :
Orémus. Humiliáte cápita vestra Deo.
Oratio
éspice, quaésumus, Dómine,
super hanc famíliam
tuam, pro qua Dóminus noster
Jesus Christus non dubitávit
mánibus tradi nocéntium, et
Crucis subíre torméntum : Qui tecum.
¶
Triduo sequenti prohibentur omnes
Missæ privatæ.
_______________
