feria sexta
quatuor temporum
Pentecostes
Semiduplex
Statio ad Ss.
duodecim Apostolos
epleátur os
meum laude tua, allelúja : ut possim cantáre, allelúja :
gaudébunt lábia mea, dum cantávero tibi, allelúja, allelúja.
Ps. ibid., 1-2. In te, Dómine,
sperávi, non confúndar in ætérnum : in justítia tua líbera
me et éripe me.
V/. Glória Patri.
Repleátur.
Oratio
a, quaésumus,
Ecclésiæ tuæ, miséricors Deus : ut, Sancto Spíritu
congregáta, hostíli nullátenus incursióne turbétur. Per
Dóminum … in unitáte ejúsdem.
Altera Oratio, ut
supra.
Léctio Joélis Prophétæ
Joël. 2, 23-24 et 26-27
æc
dicit Dóminus Deus : Exsultáte, fílii Sion, et lætámini in
Dómino, Deo vestro : quia dedit vobis doctórem justítiæ, et
descéndere fáciet ad vos imbrem matutínum et serótinum,
sicut in princípio. Et implebúntur áreæ fruménto et
redundábunt torculária vino et óleo Et comedétis vescéntes
et saturabímini, et laudábilis nomen Dómini, Dei vestri, qu
fecit mirabília vobíscum : et non confundátur pópulus me us
in sempitérnum. Et sciétis, quia in médio Israël ego sum :
et ego Dóminus, Deus vester, et non est ámplius : et non
confundétur pópulus meus in ætérnum : ait Dóminus omnípotens.
Allelúja, allelúja.
V/. Sap 12, 1. O quam bonus et
suávis est, Dómine, Spíritus tuus in nobis! Allelúja. (Hic genuflectitur.) V/. Veni,
Sancte Spíritus, reple tuórum corda fidélium; et tui amóris
in eis ignem accénde.
Sequentia
eni,
Sancte Spíritus, et emítte caélitus lucis
tuæ rádium.
Veni, Pater páuperum; veni, dator múnerum,
veni, lumen córdium.
Consolátor
óptime,
dulcis
hospes ánimæ, dulce
refrigérium.
In
labóre réquies, in æstu tempéries, in
fletu solátium.
O lux beatíssima, reple cordis íntima
tuórum
fidélium.
Sine
tuo númine, nihil est in hómine, nihil est innóxium.
Lava quod est sórdidum, riga quod est áridum,
sana quod est sáucium.
Flecte quod est rígidum, fove quod est frígidum,
rege quod est dévium.
Da tuis fidélibus,
in
te confidéntibus, sacrum septenárium.
Da virtútis méritum, da salútis éxitum,
da perénne gáudium. Amen. Allelúja.
Sequéntia sancti Evangélii secúndum
Lucam
Luc. 5, 17-26
n
illo témpore :
Factum est in una diérum, et Jesus sedébat docens. Et erant
pharisaéi sedéntes, et legis doctóres, qui vénerant ex omni
castéllo Galilaéæ et Judaéæ et Jerúsalem : et virtus Dómini
erat ad sanándum eos. Et ecce, viri portántes in lecto
hóminem, qui erat paralýticus : et quærébant eum inférre, et
pónere ante eum. Et non inveniéntes, qua parte illum
inférrent præ turba, ascendérunt supra tectum, et per
tégulas summisérunt eum cum lecto in médium ante Jesum.
Quorum fdem ut vidit, dixit : Homo, remittúntur tibi peccáta
tua. Et cœpérunt cogitáre scribæ et pharisaéi, dicéntes :
Quis est hic, qui lóquitur blasphémias ? Quis potest
dimíttere peccáta nisi solus Deus? Ut cognóvit autem Jesus
cogitatiónes eórum, respóndens dixit ad illos : Quid
cogitátis in córdibus vestris? Quid est facílius dícere :
Dimittúntur tibi peccáta, an dícere : Surge et ámbula? Ut
autem sciátis, quia Fílius hóminis habet potestátem in terra
dimitténdi peccáta (ait paralýtico) : Tibi dico, surge,
tolle lectum tuum et vade in domum tuam. Et conféstim
consúrgens coram illis, tulit lectum, in quo jacébat : et
ábiit in domum suam, magníficans Deum. Et stupor apprehéndit
omnes et magnificábant Deum. Et repléti sunt timóre,
dicéntes : Quia vídimus mirabília hódie.
Credo.
Offertorium.
Ps. 145,
2. Lauda, ánima mea, Dóminum : laudábo Dóminum in
vita mea : psallam Deo meo, quámdiu ero, allelúja.
