Dal Commento del Gavanto alle Rubriche del Messale
Romano
Le pianete plicate
147
[De Qualitate Paramentorum XIX.]
R U B R I C A.
6 In diebus vero (r) jejuniorum (præterquam in
(s) Vigiliis Sanctorum), et in Dominicis, et Feriis
(t) Adventus
et (u) Quadragesimæ, ac (x) in Vigilia Pentecostes ante Missam
(exceptis (y) Dominica Gaudete,
etiam si ejus Missa infra hebdomadam repetatur, et
Dominica Lætare,
Vigilia Nativitatis Domini, Sabbato Sancto in
(z) Benedictione cerei, et in Mssa, ac (a) Quatuor Temporibus
Pentecostes), item in Benedictione (b) candelarum, et
Processione in die Purificationis B. Mariæ, et in
(c) Benedictione Cinerum, ac Benedictione (d) Palmarum, et
Processione, in Cathedralibus, et (e) præcipuis Ecclesiis
utuntur (f) planetis plicatis ante pectus; quam planetam
Diaconus (g) dimittit, cum lecturus est Evangeliuim, eaque
tunc super sinistrum humerum super stolam complicatur;
aut ponitur aliud genus stolæ latioris in modum planetæ
plicatæ, et facta Communione resumit planetam, ut prius.
Similiter subdiaconus dimittit eam cum lecturus est
Epistolam, quam legit in alba; et ea finita, osculataque
Celebrantis manu, planetam (h) resumit ut prius.
G A V A N T U S.
(r) Jejuniorum. Intercidit Gemma lib. 3.
c. 45. dalmaticas tempore jejunii, quia diximus, dalmaticam
significare lætitiam, quæ
in jejunio facile desideratur.
(s) Vigiliis Sanctorum. Vigilia est principium
Festi, Radulph. propos. 19. Ergo et lætitiam
aliqualem, non plenam, habet, cum in eadem jejunemus.
(t) Adventus. Tempore Adventus in aliquibus
locis omitti dalmaticas scribebat Amal. lib. 3. c. 40
et lib. 4 c. 30. ut avidius, inquit, resumatur, festivus,
quod aliquando omittitur; et item ad insinuandum tempus veteris
Testamenti in Adventu; ratione cujus major est gloria novi Testamenti in
Nativitate Domini, ibid. addit Honor. Gemma libro 3.
cap. 1. quia vestes innocentiæ
et immortalitatis significatæ per
dalmaticas, nobis per Christum natum redditæ sunt,
non ante Christum natum; vel quia ante Nativitatem Christi, neque Lex, neque Evangelium in iis significatas, dalmaticas gerunt, cum claritate patebant
Rupertus lib. 3. c. 2. tit. 3.
(u) Quadragesima. A Septuagesirna usque ad Cænam Domini a dalmaticis abstinuere in quibusdam locis, ajunt
Ordo Rom. et Alcuin. cap.
de Septuages. Antiquo vero more omitti, indefinite, scribit Microl. c.
47.
(x) In Vigilia Pentecostes. Diximus supra, Vigiliam hanc esse parem
Vigiliæ Paschalis. In Missa vero lætitia perfunditur Ecclesia: ideoque
et dalmaticæ sunt in usu ad Missam, non ante Missam.
(y) Dominica Gaudete. Ecce lætitia:
ergo cum dalmaticis: idem affirmandum de sequentibus ut patet.
(z) Benedictione Cerei. Quæ tota est
festiva, sicut etiam Missa Sabbati Sancti .
(a) Quatuor Temporibus Pentecostes. Dalmaticæ
his temporibus decernuntur ob Solemnitatem Spiritus Sancti a Concilio Salegustano
c. 2.
(b) Candelarum. Ob anxiam Simeonis expectationem, inquit
Durand. lib. 3. c. 18.
(c) Cinerum. Quia dies solemnis jejunii, et initium est Quadragesimæ,
quæ excludit dalmaticas.
(d) Palmarum, etc. Quæ Passionem Domini sapit potius, quam lætitiam inanem turbarum: flevit enim Christus sedens super asinum.
Luc. 10.
(e) Præcipuis Ecclesiis. Præcipuas intellige, præsertim, qua sunt
Collegiatæ insignes Canonicorum Cleri Sæcularis,
et quæ ob alias causas præcipue a populo, seu a majoribus declarantur; dantur enim Ecclesiæ minores præsertim apud
Regulares, de quibus num. sequenti. Sed insignioribus Regularium Ecclesiis conceduntur pianetæ plicatæ a Sac. Rit. Congreg.
teste Alcozer in suo Cæremoniali.
(f) Planetis plicatis. Diacono et Subdiacono dantur planetæ sæpius
in Ordin. Roman. casula datur Diacono. Alcuinus cap. quid signif. vest.
Item Subdiacono ea ratione, quia imitari debet Diaconum, ab Honorío in Gemma libro 1.
cap. 131. quæ elevatur ante, ut liberius ministrare valeant,
Durandus libro 3. cap. 11. Puto etiam ad differentiam
casulæ Sacerdotalis, quæ cum significet charitatem secundum omnes Auctores, qui scripserunt de Ritibus, intelligant Ministri primo in prædictis diebus teneri fere ad eandem perfectionem, ad quam Sacerdos
in aliis temporibus; deinde ex charitate, non ex timore debere ministrare Altari.
Durand. ubi supra.
(g) Dimittit. Dimittitur autem casula ab utroque lecturo Epistolam, seu Evangelium, quasi profiteantur in proprio Ministerio legenti, eam non esse propriam vestem,
Rupert. lib. 3, cap. 2. et Subdiaconus quidem dimittit casulam, quæ
charitatern denotat, lecturus Epistolam, quæ
significat legem veterem, legem tímoris, non amoris; Diaconus vero induit aliam, seu eandem
148
complicatam in sinistro humero ad latus lecturus
Evangelium, legem scilicet amoris: ut in sinistris et in dextris, in
adversis, et in prosperis, charitatem ore et opere doceat; tum Evangelio,
tum ministerio usque ad consumptionem Sacramenti. Durandus loc. citat.
(h) Resumit. Casula a Subdiacono post Epistolam
resumitur, quia post legem timoris data est lex charitatis. Diaconus
vero resumit circa finem Missæ, quia non
sufficit inchoasse in charitate, sed in ea finiendum est, idem ibid.
Vel dic cum Amalario lib. 3. cap. 15. lecturos exui
casulis, quasi milites expeditos contra errores. Duplicatam denique
Diaconus portat casulam ab Evangelio ad Communionem, ut quæ ore prædicat,
jugum Domini portans, opere quoque impleat, liberius et expeditius
ministrando, Honor. in Gemma lib. 1. cap. 231. Lege
Hugon. Vict. de special. Missæ observ.vlib. 3. cap. 9. ubi in
casula Ministrorum, quæ collum circuit, utrumque brachium, pectus, et
humeros vestit; docet charitatem, quæ exigitur in voce collo formanda,
in opere corde, et in aliorum onere portando.
R U B R I C A.
7 In minoribus autem Ecclesiis, prædictis
diebus jejuniorum, alba tantum amicti ministrent (i) Subdiaconus cum
manipulo, (l) Diaconus etiam cum stola ab
humero sinistro pendente sub dexterum.
G A V A N T U S.
Non enim congruunt dalmaticæ ratione dierum, neque
casula ratione locorum.
(i) Subdiaconus cum manipulo. Manipulus
Subdiaconi propria vestis est, in Ordin. Rom. qui tradit eis
mappulas in sinistra; de quibus dicemus infra de vestibus Sacerdotis.
Unum hic nota, quod licet Sacerdoti fuerit datus manipulus ab initio ad
tergendam pituitam oculorum, et narium, ut ibi probavimus; et fortasse
eadem de causa a S. Silvestro fuerit idem concessus Diacono sul nomine
pallæ linostinæ ad lævam (linum enim aptum est ad tergendum oculos et
nares) non tamen Subdiacono datus fuit in hanc eandem causam manipulus,
sed ad tergendas sordes Vasorum sacrorum; quod bene notavit Durand.
lib. 2. c. 8. eumque in sinistra cum aliis gerit, ad expeditius
ministrandum. Rupert. lib. 1. c. 33.
(l) Diaconus cum stola, etc. Stola Diacono
datur ab Ordin. Rom. quia Orarium est, hoc est Oratorium, seu
Concionatorium, Alcuin. supra; quam ab Apostolis datam Diacono
fuisse probabilius puto, tamquam de substantia Ordinationis ejus; non a
Sylvestro nomine pallæ linostinæ
ad lævum humerum; quod vult
Vicecomes apparatu ad Missam: nam ad lævam,
hoc est ad manum lævam, explicat. Innoc. III. lib. 1. c. 43. ubi de
manipulo agit: vide infra de manipulo. Verum a sinistro humero ad
latus dexterum, ex Conc. Bracar. I. 27. ut ab activa laboriosa,
ad contemplativam suavem transeat. Honor. in Gemma lib.
1. c.
230.
vel, ut portet hic jugum Domini in sinistra, id est in præsenti vita cum
spe quietis futuræ in dextra.
Durand. lib. 2.
c. 9. Cæterum, dexteram Diaconi partem vult esse
liberam ob ministerium Altaris, Conc. Toletan. 4. cap.
39. quæ
rationes etiam valent pro casula complicata ad modum stolæ. Diaconus
autem, cum induit stolam, osculetur Crucem, quæ est in medio ejus.
Cærem. Episc. lib. 1.
cap. 9.
Novæ
Observationes, et Additiones, etc.
II. Insignoribus Regularium
Ecclesiis Sacra Congregatio concessit usum planetarum plicatarum, teste
Alcozer, relato a Gavanto in Indicem suorum Decretorum; quod Decretum
datur in nostro Indice sub n. 247.
De prædictis
planetis plicatis fuse agimus in prima Dominica Adventus.
da B. GAVANTO, Thesaurus sacrorum Rituum cum add. Merati I 19,
6-7, I, Venetiis, Balleoniana, 1792, pp. 147-148.